Today’s blog entry will be only in Polish, I’m sorry…
W związku z tym, że zrobiłam dość poważne porządki w mojej „pracowni”, udało mi się wyciągnąć z pudła zapomnianą i nieco zakurzoną maszynę dziewiarską (polska produkcja o nazwie „Moda MD-23″). Po krótkiej próbie, która wypadła nad wyraz świetnie: maszyna działa dość sprawnie, a z dzierganej próbki nie spadały oczka, choć spodziewałam się naprawdę dantejskich scen, przeszłam do konkretów. A mianowicie umyśliłam sobie zrobić coś większego, coś, jak komin. W końcu jesień mamy, komin zawsze się przyda.
Z początku dziergało się dość miło, z niewielkimi zacięciami, ale… im dalej w las, tym więcej drzew. Zamek się zacinał tak, że musiałam weń uderzać dłonią, żeby choć odrobinę go przesunąć. Całkiem zapomniałam, że przecież wystarczy podnieść”grzybki”, by ułatwić sobie życie.
Czyściłam wszystko, co mogłam i czym mogłam: sprężonym powietrzem, szczotkami (które są w zestawie maszyny) i chwilkę było dobrze, a po chwili znów się zamek blokował na amen. Urobiłam się po uszy, ręce mi odpadają od siłowania, a z tego wszystkiego ledwo 15 cm udziergałam.
Dodatkowo zauważyłam, że zamek trze o blat i uszkadza prowadnice igieł. Nie wiem, co mogę zrobić oprócz przykręcenia na maksa wszystkich śrub w zamku i przy prowadnicach samego zamka… w instrukcji więcej wskazówek nie znalazłam…
Czy ktoś jest w stanie mi pomóc? Internet w tym momencie okazał się nieprzydatny…
A tak wygląda ten kawałaek, nad którym się tyle nabiedziłam, że już miałam ochotę „przesiąść” się na zwykłe druty:
Tak wygląda 15 cm 😉
Gildia Cosel 
Za gruba włóczka? Zbyt włochata? Brak obciążników? Takie moje domysł.
Włóczka jest cienka i ładnie przechodzi przez igły: żadna się nie zacina przy przekładaniu oczek, nie rozdwaja jej, nie haczy.
W tym modelu obciążników nigdy nie widziałam, by były stosowane. Ani podczas nauki w szkole, ani podczas używania takich maszyn przez innych ludzi w mojej obecności.
No po prostu zagadka roku